حضرت آیت الله مرعشی نجفی‌نين وصيت نامه‌سيندن فرازلار

حضرت آیت الله مرعشی نجفی، اؤز وصيت نامه‌سي‌نين بير قيسمتينده بئله يازير: بير گئجه توسول ائله‌ديم كي اولياءالله‌دان بير نفري يوخودا گؤرم. او گئجه يوخودا گؤردوم كوفه مسجيدي‌نين بير زاويه‌سينده اوتورموشام و مولا علي (ع) بير جمع‌اينن حاضيرديلر.

حضرت بويوردولار: اهل بيت شاعيرلرين گتيرين، گؤردوم عرب شاعيرلرين نئچه‌سين گتيرديلر و بويوردولار فارسي شعر يازان شاعيرلري‌ده گتيرين، او زمان «محتشم» و نئچه آيري شاعير گلديلر.

حضرت آیت الله مرعشی نجفی دئيير: اميرالمؤمنين بويوردولار: بيزيم شهرياريميز هاردادي؟ شهريار گلدي.

حضرت شهريارا خيطاباً بويوردو: شعريوي اوخو ! و شهريار بو شعري اوخودو: علي اي هماي رحمت . . .

آیت الله العظمی مرعشی نجفی دئيير: شهريارين شعري قورتولاندان سونرا يوخودان آييلديم و چون او گونه‌جن شهرياري گؤرمه‌ميشديم، او گونون صاباحي سوروشدوم شهريار كيمين شاعيريدي؟ دئديلر: تبريزلي شاعيردير، دئديم: اونو منيم طرفيندن چاغيرين قوما منيم يانيما گلسين.

نئچه گون سونرا شهريار گلدي، گؤردوم همان آدامدي كي من اونو يوخودا حضرت علي‌نين يانيندا گؤرموشم. اوندان سوروشدوم: بو شعري(علي اي هماي رحمت)  هاواخت قوشوبسان؟ شهريار تعجوب‌اينن مندن سوروشدو: سيز هاردان بيليرسيز كي من بو شعري قوشموشام؟ چون من نه بو شعري بير نفره اوخوموشام و نه اونون باره‌سينده بيرينه دانيشميشام.

رحمتليق آیت الله العظمی مرعشی نجفی شهريارا دئدي: نئچه گئجه قاباق من يوخودا گؤردوم كي كوفه مسجيدينده‌يم و حضرت اميرالمؤمنين تشريف گتيرديلر. حضرت بويوردولار: اهل بيت شاعيرلرين گتيرين، گؤردوم عرب شاعيرلرين نئچه‌سين گتيرديلر و بويوردولار فارسي شعر يازان شاعيرلري‌ده گتيرين و سونرا اميرالمؤمنين بويوردولار: بيزيم شهرياريميز هاردادي؟ شهرياري گتيرين و سيز ده گلديز. سونرا حضرت سيزه بويوردو: شهريار شعريوي اوخو ! و سيز ده مطلعي ياديمدا اولان شعري اوخودوز.

شهريار چوخ مونقليب اولور و دئيير: من فيلان گئجه بو شعري قوشموشام و دئديغيم كيمي اونون باره‌سينده هئچ كسه بير سؤز دئمه‌ميشم.

حضرت آیت الله مرعشی نجفی دئديلر: شهريار شعرين قوشما تاريخ و ساعتين دئيَنده معلوم اولدو كي شهريار او شعرين آخير مصرعين قوشاندا من او يوخونو گؤرموشم.

ايرنانين گؤزاريشينه گؤره « علی ای همای رحمت» شعري شهريارا موتخليص اولان اوستاد سیدمحمد حسین بهجت تبریزی‌نين شعريدير كي اونون شاه‌اثرلريندن ساييلير كي مولي‌المتقيان حضرت علي (ع) توصيفينده قوشوب.

 

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را - كه به ما سوا فكندی همه سایه هما را

 

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین - به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

 

به خدا كه در دو عالم اثر از فنا نماند - چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را

 

مگر ای سحاب رحمت تو بباری ار نه دوزخ - به شرار قهر سوزد همه جان ما سوا را

 

برو ای گدای مسكین در خانه ی علی زن - كه نگین پادشاهی دهد از كرم گدا را

 

به جز ازعلی كه گوید به پسركه قاتل من - چواسیرتوست اكنون به اسیركن مدارا

 

به جزازعلی كه آرد پسری ابوالعجایب - كه علم كند به عالم شهدای كربلا را

 

چو به دوست عهد بندد ز میان پاكبازان - چو علی كه می تواند كه به سر برد وفا را

 

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت - متحیرم چه نامم شه ملك لا فتی را

 

به دو چشم خونفشانم هله ای نسیم رحمت - كه ز كوی او غباری به من آر توتیا را

 

به امید آن كه شاید برسد به خاك پایت - چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را

 

چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان - كه زجان ما بگردان ره آفت قضا را

 

چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم - كه لسان غیب خوش تر بنوازد این نوا را

 

(همه شب در این امیدم كه نسیم صبحگاهی به پیام آشنایی بنوازد آشنا را)

 

ز نوای مرغ یاحق بشنو كه در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا.